[339] 6 - صدوق آورده است:

از علي بن مهزيار اهوازي روايت شده كه گفت: به امام جواد عليه السلام نامه اي نوشتم و در آن،راجع به بنده اي پرسيدم كه مرگش فرا مي رسد و صاحبش در همان ساعت آخر، آزادش مي كند و او آزاد از دنيا مي رود؛ آيا صاحب او، از آزاد كردنش در ساعت آخر، سودي مي برد؛ يا اگر او را به حال خود رها سازد تا بنده از دنيا برود، پاداش كدام بيشتر است؟

حضرت در جوابم نوشت: بنده در حال مرگ، بحال بندگي رها مي شود و اين، براي صاحبش سودمند تر است و آزادي در آن ساعت، سودي به حال او ندارد. [1] .