[301] 5 - سيد بن طاوس روايت كرده است:

از ابراهيم بن محمد بن حارث نوفلي، به نقل از پدرش كه خادم امام جواد عليه السلام (و به نقلي خادم امام رضا عليه السلام) بوده نقل شده است كه گفت: هنگامي كه مأمون، دخترش را به همسري امام جواد عليه السلام در آورد، حضرت در نامه اي به او نوشت: براي هر زني، مهري از مال شوهرش مقرر شده است؛ در حالي كه خداي متعال دارايي ما را به آخرت موكول كرده است و ما اموال خود را آنجا ذخيره كرده ايم؛ چنانكه دارايي شما را در همين دنيا قرار داده و به آن شتاب كرده است و شما آن را در همين جا ذخيره نموده ايد و من به يقين، مهر دختر تو را «الوسائل الي المسائل» قرار داده ام و آن، مجموعه ي نفيسي از مناجات است كه پدر بزرگوارم، به من داد و فرمود: پدرم موسي عليه السلام، به من سپرد و فرمود: پدرم جعفر عليه السلام، به من عطا كرد و فرمود: پدر م محمد عليه السلام، به من بخشيد و فرمود: پدرم علي بن الحسين عليه السلام، به من داد و فرمود: پدرم حسين عليه السلام، به من سپرد و فرمود: برادرم حسن عليه السلام، به من عطا كرد و فرمود: پدرم امير مؤمنان علي بن ابيطالب - درود خدا بر او باد - به من بخشيد و فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم، به من داد: و فرمود: جبرئيل عليه السلام به من سپرد و گفت:

اي محمد! پروردگار عزيز و عزت بخش، سلامت مي رساند و خطاب به تو مي فرمايد: اين مجموعه، كليد هاي خزانه هاي دنيا و آخرت است؛ لذا آن را وسيله ي دستيابي به اهداف و مقاصد خويش ساز كه تو را، به خواسته هايت مي رساند و آرزوهايت را محقق مي سازد؛ ولي اين مجموعه را، در نيازمنديهاي دنيوي به كار مگير؛ زيرا بهره هاي اخروي تو، كم شده و ضرر مي كني و اين مجموعه، ده وسيله، به سوي ده هدف و مقصود است كه توسط آنها، درهاي خواسته ها كوبيده مي شود و گشوده مي گردد و نيازمنديها، در خواست مي شود و برآورده مي گردد و نسخه ي آن اين است:

1 - مناجات استخاره: خدايا! گزينش تو در استخاره ام، مرا به آرزوهاي بلند و بخششهاي شايان و مطالب سودمند و كسب و كار حلال، مي رساند و به روشهاي پسنديده، راهنمايي مي كند و به ستوده ترين انجام ها، سوق مي دهد و از ناگواريهاي بيمناك، باز مي دارد.



[ صفحه 221]



خدايا! از تو، جوياي خيرم؛ در هر اقدامي كه بر آن، تصميم گيرم و خردم، مرا بدان كشاند.

خدايا! دشواري اش را آسان كن و سختي اش را، هموار ساز و مهم آن را، برايم كفايت فرما و هر بد آمدي را به وسيله ي آن، از من برگردان و سرانجامش را اي پروردگار من! بهره و غنيمت، و ترس و بيمش را سلامت، و دورش را نزديك، و كاستي و بي حاصلي آن را فراواني قرار بده.

خدايا! دعايم را، به اجابت برسان و خواسته ام را، عطا كن و حاجتم را، برآور و موانعش را، بر طرف فرما و ناگواريهايش را، از من باز دار.

خدايا! پرچم پيروزي و موفقيت را، در خيري كه از تو خواستم، به دستم سپار و بهره و غنيمت فراوان، به دعايم ببخش و سود سرشار، به اميدم عطا كن.

خدايا! خواسته ام را قرين كاميابي ساز و به خير و صلاح، مخصوصش گردان و اسباب خوشي و نشانه هاي بهره وري اش را، روشن و آشكارا به من بنمايان و گلوگاه دشواري اش را، ببند و فرياد و نعره ي شكستن (دشواري يا درهاي بسته) آن را بلند كن. بار خدايا اشتباه و ابهام آن را روشن كن و بسته ي آن را، بگشاي و بنيادش را، استوار ساز تا گزينش و پسند تو پسند و انتخابي روي آورنده به بهره و غنيمت، بر طرف كننده ي ضرر و زيان و شتابان در سود دهي و برخوردار از ساختاري ماندگار باشد؛ همانا تو، آغازگر بخششي و زيادي بخشش، چيزي از خزانه ي سرشارت كم نمي كند.

2 - مناجات گذشت و چشم پوشي: خدايا! به يقين، اميد به گستره ي رحمتت، مرا به خواهش گذشت تو گويا كرده است و اميد و اعتماد به حلم و تحمل و مدارا كردنت به خواستن امان و گذشت و چشم پوشي ات، دليري ام بخشيده است و مرا، اي پروردگار من! گناهاني است كه با انواع انتقامها، رو بروست و لغزشهايي است كه از چشمان از بيخ بركن و نابود كننده، دور نمانده است و من بدين سبب، در پيشگاه عدل و دادت، سزاوار عذاب دردناكم و با ارتكاب آنها، مستوجب شكنجه و عقوبت مي باشم و از آن بيمناكم كه اجابتم را، تأخير اندازند و با باطل كردن خواسته ام، مانع بر آمدن حاجتم گردند و سنگيني كمر شكن آنها، و دشواري حمل آنها به تنهايي، موجب نابودي ميل و رغبتم شود؛ سپس اي پروردگار من! به بردباري ات، در مقابل خطا كاران و گذشتت، از عاصيان و مهرباني ات، با آلودگان به گناه، برگشته و نگريستم و در



[ صفحه 222]



نتيجه از روي اعتماد به تو و با توكل بر تو، خود را بر آستانت افكندم و سفره ي دلم را برايت گشودم و از تو، آنچه را نشايدم از بر طرف ساختن هم و غم خويش، درخواست نمودم و آنچه را سزاوارش نيستم، از زدودن غصه و اندوه، طلب كردم و از تو طلب بخشش و چشم پوشي كردم و به تو اعتماد كردم اي آقا و مولاي من!.

خدايا! با گشايشت، بر من منت گذار و با آسان ساختن خروجم از مشكلات، بر من تفضل كن و با مهرباني ات، به سوي راه راست، راهنمايي ام فرما و با قدرت و نيرويت، از راه كج و انحرافي بازم گردان و با عفو و گذشت خويش، از زندان اندوه و گرفتاري نجاتم بخش و با لطف و كرمت، از غل و زنجير اسارت خلاصم كن و بهشت رضوانت را، نصيبم فرما و احسانت را، به من عطا كن و از لغزشهايم، در گذر و راز اندوهم را، به گشاي و بر سرشك ديدگانم، رحمت آور و طلب و دعاي مرا در حجاب و پرده قرار مده و با گذشت از من، بازويم را استوار گردان و پشتم را بدان، قوي و نيرومند ساز و كارم را، سر و سامان ببخش و عمرم را، طولاني فرما و هنگام بر انگيختنم و وقت بيرون آمدنم از گور، بر من رحمت آور كه بي گمان تو، جواد و كريم و آمرزنده و مهرباني.

3 - مناجات سفر: خدايا! من، آهنگ سفر دارم؛ بنابراين، خير و خوبي برايم مقرر فرما و راه تدبير را، برايم روشن كن و آن را، به من بفهمان و به راستي و درستي برايم، آغازش نما و در اين سفر، مشمول سلامت و تن درستي ام گردان و با بهره ي شايان و بخشش فراوان، جايزه ام ببخش و به بهترين و نيكوترين وجه از نگاهباني و پاسداري، در پناه خويش گير.

بار خدايا! از رنج و سختي مسافرتها، بر كنارم دار و دشواري زمينهاي ناهموار و خشن را، بر من هموار ساز و مسافتهاي دور و دراز را، برايم درنورد و دوري آبشخورها را، به من نزديك كن و گامهاي مركبها را در پيمودن راه، بلند و كشيده ساز تا منزلهاي دور را، نزديك كني و شدت و سختي زمينهاي ناهموار و خشن را آسان و زود گذر نمايي.

خدايا! در اين سفر، طاير خجسته بال حفاظت و مراقبت را، همراه و هم صحبتم ساز و بهره عافيتم بخش و نگاهبان و حافظ آزادي و استقلال را روزي ام كن و راهنماي عبور از گردنه هاي هولناك، عطايم فرما و آنچه كه باعث و عامل كفايت روز افزونم مي شود ارزاني كن و از ولايت خوش يمن و حافظ و نگهدار، بر خوردارم ساز.



[ صفحه 223]



خدايا! سفر مرا دستمايه ي امنيت و آرامشي بزرگ و بهره و نصيبي فراهم و مهيا، گردان و شب را سپر محافظتم از آفات و روز را، بازدارنده ام از مهالك، قرار ده و با قدرت قاهره ي خود، دسته هاي دزدان را از من دور دار و با توش و توانت، از دام و وحوش حفظم كن تا سلامت و تن درستي، همراهم باشد و عافيت، قرينم گردد و خوشبختي، جلو دارم شود و آساني، به آغوشم در آيد و رنج و سختي از من فاصله گيرد و كاميابي، با من سازگار و آسودگي رفيقم شود كه بي گمان تو، اهل بخشش و منت و كرم و قدرت و جنبشي و تو، بر هر چيز توانا (و نسبت به بندگانت، بينا و آگاهي.)

4 - مناجات رزق و روزي: خدايا! باران پياپي روزي فراخت را، بر من فرو فرست و ابرهاي انبوه فضل و كرمت را، بر من زياد بباران و باران پر آب عطا و بخششت را، بر من پيوسته دار و باران نعمت بي پايانت را، بر آستان نيازم بباران و احساس نياز به جود و كرمت را، همواره در من برانگيز و از كسي كه جوياي دارايي توست، بي نيازم ساز و درد نداريم را، به داروي فضل و كرمت، درمان كن و فقر و تنگدستي زمين خورده ام را با فضل و توانگري ات بلند كن [شكستگي فقرم را با عطا و بخششت اصلاح كن] و تنگدستي ام را با عطاي بسيارت، تصدق ده و بي نوايي ام را با هداياي ارجمندت، جبران فرما و راه به دست آوردن روزي را (اي پروردگار من!) بر من آسان كن و بنيادش را، برايم استوار ساز و چشمه هاي فراخش را، با رحمتت روان كن و با رأفت و كرمت و جويباران زندگي فراخ و در وفور نعمت را، در مسير زندگاني ام به جريان انداز و بساط فقر و فاقه ام را در نورد و قحطي سخت حالي ام را به فراواني نعمت خويش، آباد و پر بار گردان و موانع روزي را از پيش پايم بردار و آويزه هاي تنگنا را از زندگاني ام بر چين.

خدايا! مرا آماج تيرهاي روزي فراخ گردان؛ آماج پربارترين تيرهايش و از فراخي و خوشي زندگي، پايدارترينش را نصيب و روزي ام كن.

خدايا! پيراهن گشايش و فراخي، و روپوش و بالا پوش آسايش و فراخي بر اندامم بپوشان و من، پروردگارا! چشم انتظار انعام تو، با زدودن تنگي و فشار فقر هستم، و بخششت را با قطع تأخير روزي و فضل و كرمت را با زدودن تنگدستي انتظار مي برم و سر رشته ي نيازم را براي دستيابي به مال و مكنت، به جود و كرمت پيوسته دارم.



[ صفحه 224]



خدايا! باران شديد و پيوسته نعمت را از آسمان رزق و روزي ات، بر من بباران و با نعمتهاي پياپي، از آفريدگانت بي نيازم گردان و آوردگاه ناداريم را، با تير تركش خويش هدف گير و بر طرف كردن سختي و بدحالي زندگي ام را بر مركبهاي تند و سريع سوار كن و تنگدستي ام را، از دم تيغ تلف و نابودي بگذران و با نعمت بخشي فراخ و گسترده از جانب خويش، پروردگارا! تحفه و پيشكشم عطا فرما و مرا، با رشد و نمو اموالم، مدد رسان و از تنگناي فقر و ناداري، دورم دار و شر قحط و غلا را از من بگير و بساط نعمت و فراواني را، برايم بگستران و آب فراوان و گواراي رزق و روزي ات را، به من بنوشان و راههاي رسيدن به بذل و بخشش فراگيرت را، به رويم بگشا و مال و ثروت ناگهاني ام بخش و بدينگونه، از فقر و تنگدستي نجاتم ده و با پشتيباني، از آب رزق بامدادي سيرابم گردان و با سهولت و آساني، دارا و متمكنم گردان؛ چه اينكه تو، صاحب عطا و بخشش عظيم و بزرگ و فضل و كرم فراگير و من و جود بيكراني و تو، جواد و كريمي.

5 - مناجات پناه خواستن: خدايا! به تو پناه مي برم، از شدائد بلاها و مصائب و بيم و هراس سختيهاي بزرگ و طاقت فرسا؛ پروردگارا! از سختي و بلايي كه به زمين مي زند پناهم ده و از شبيخون درد و بلا، مصون ومحفوظم دار و از عقوبتها و عذابهاي غافلگيرانه، نجاتم بخش و از زوال نعمتها و لغزيدن گامها امانم عطا فرما.

خدايا! مرا در حمايت عزت خويش، قرارم ده و در گستره ي پاسداري و حفاظت، از گردش ناگهاني روزگار (مثل مرگ و قتل ناگهاني) و از سرعت و شتاب غضبهاي تند و تيز جاگيرم ساز.

خدايا! پروردگارا! سرزمين بلا و مصيبت را، در هم پيچ و گستره ي درد و رنج و مشقت را، به شدت بلرزان و خورشيد بد آمدها را، تيره و تار ساز و كوههاي سر سخت شر و بدي را در هم كوفته و هموار ساز و گرفتاريهاي زمانه را، بر طرف كن و باز دارنده ها را، از مسير كارها بردار، و مرا، در حوزه و حريم سلامت در آور و بر مركبهاي كرامت و بزرگواري، بنشان و با گذشت و چشم پوشي از خطا و لغزش، همراهي فرما و به پوشيده داشت ناموس، فراگير.

اي پروردگار من! با نعمتهايت به من بخشش كن و بلاها و سختيها و همه اصناف عذاب خويش را، از من دور فرما و عقوبت دردناكت را، از من بگردان و از بلاها و شرور روزگار، پناهم ده و از بد سرانجامي هر كاري، نجاتم بخش و از گرفتاري به دام محذورها و ممنوع ها،



[ صفحه 225]



پاسم دار و روشني بلا و ابتلاء را از كارهاي من برگردان (و آن را كور ساز) دستش را تا زنده ام از رسيدن به من، ناتوان دار؛ به يقين تو، پروردگار ستوده، آغاز گر و باز گردان و كننده ي بي چون و چراي هر چه خواهي، هستي.

6 - مناجات توبه: خدايا آهنگ آستانت كردم، با توبه اي پاك و خالصانه و پيماني درست و استوار و خواهش دلي، مجروح و خونين و گفتاري، صريح و آشكار.

خدايا! توبه ي خالصانه ام را، بپذير و بازگشت سريع و شتابانم را، قبول كن و در افتادن و غلبه و قهرماني ام را در برابر فروتني و تن دادن به گناه، بپذير.

پروردگارا! از توبه ي من، با ثواب شايان و اقبال و برگشت كريمانه و لغو كيفر و گردانيدن عذاب و شكنجه، و بهره و غنيمت بازگشت و بالاخره، با پرده پوشي، پيشواز كن.

خدايا! (با توبه من) گناهان ثبت شده (در نامه عملم) را، پاك كن و با قبول توبه ام، تمام عيبهايم را بشوي و آن را، جلا دهنده ي تيرگي و زنگار دلم و تند و تيز كننده ي بينش قلبم قرار ده و شستشو دهنده ي آلودگي ام، گردان و پاك كننده ي چرك و پليدي تنم، ساز و سامان بخش نهادم، فرما و شتاب دهنده ي بينش و بصيرتم براي به اتمام و اكمال رسانيدن آن (توبه)، گردان.

اي پروردگار من! توبه ي مرا پذيرا باش كه از صميم قلبم، تراويده و در اثر تصحيح و اصلاح بينشم، خالص گرديده و از توجه همه جانبه ي نهادم، بر آمده و از تلاش و كوشش در پاكي درونم، جوشيده و از استواري بازگشت من، به درگاهت و شتاب گرفتن، در انجام فرمانت بر آمده و خالص گرديده است.

خدايا! با توبه ي من، تاريكي اصرار بر گناهم را، روشني بخش و گناهان گذشته ام را بدان، نابود ساز و جامه ي تقوا و پرهيزگاري و روپوش هدايت و رستگاري، بر اندامم بپوشان كه من البته، مهار نافرماني را، از سر بدر كردم و پوشش گناه را، از تن بيرون آوردم، در حالي كه به نيرو و توان تو اي پروردگار من! چنگ زدم و به عزتت، براي مقابله با نفس استعانت جستم؛ توبه ي خود را از بيم شكستن، به حمايتت سپردم؛ از خفت و خواري، به نگهداريت آويختم، در حالي كه آن را با جمله ي زيباي «لا حول و لا قوه الا بك مساوي هيچ تحول و تواني، جز به كمك تو ميسر نيست.» پيوند زدم.

7 - مناجات حج: خدايا! حج خانه ات را، روزيم گردان؛ همان حجي كه انجام آن را بر



[ صفحه 226]



توانمندان، واجب فرمودي و در اين كار، دليل و راهنمايي براي من قرار بده و دوري راههاي آن را، برايم نزديك كن و بر اداي مناسك، ياريم فرما و با محرم شدن، بر آتش حرامم گردان و به (زاد و توشه ام)، نيرو و توانم و چابكي و چالاكي ام براي سفر بيفزاي.

پروردگارا! ايستادن بر آستانت و كوچ كردن به درگاهت را، نصيب و روزي ام كن و با رستگاري، ظفرمند و كاميابم ساز (و با سود سرشار، مورد عنايت خويش قرار ده.)

پروردگارا! از جايگاه وقوف حج اكبر (عرفات)، به همايش مشعر الحرامم برسان و آن را مايه نزديكي به رحمتت گردان و راه مستقيم به بهشتت قرار ده و در ايستگاه مشعر الحرام و جايگاه بستن احرام، جاي گيرم ساز و براي اداي مناسك و قرباني كردن ماده شتران كوهان بزرگ، با روان كردن خون و بيرون ريختن رگهاي گردن و ريختن و جاري ساختن خون جوشان و بالاخره، ذبح قربانيها ي فراوان و بريدن رگهاي گردنشان مطابق فرمان تو و به منظور انجام مستحبات مقرر، اهليت و شايستگي ام ببخش.

خدايا! توفيق حضور در نماز عيد را، نصيبم فرما؛ در حالي كه به وعده ات اميدوار (و از تهديدت، بيمناك) و موي سر تراشيده و تقصير كرده ام و جهت فرمانبرداري ات تلاش و كوشش كرده ام و آستينها را بالا زده و جمرات را به هفت (سنگريزه) و هفت ديگر بعد از آن... رمي كرده ام.

خدايا! مرا به عرصه ي با صفاي بيت الحرام و خانه ي خودت، در آور و به جايگاه امن و آسايشت و كعبه ي معظمه ات و مأواي خاكساران، و محل شكايت بندگان و خواستاران، (و ميهمانان) و نيازمندانت، وارد كن.

خدايا! هنگام كوچيدن و بازگشتن مزد و پاداش فراوان مرحمت فرما و مناسك حجم و پايان يافتن ناله و شيونم را، به قبول خاطرت و لطف و مهرباني ات پايان ببخش (اي آمرزنده ي مهربان.) اي مهربانترين مهربانان!

8 - مناجات دفع ظلم و ستم: خدايا! بدرستي كه ظلم و ستم بندگانت، در گستره ي زمينت جايگير شده است؛ تا جايي كه: عدل و داد را ميرانده، راهها را بريده، حق را نابود ساخته، راستي را از ميان برده، نيكي را پنهان نموده، شر و بدي را پديدار كرده، چراغ تقوا را خاموش ساخته، هدايت را از ميان برداشته، خير و نيكي را دور كرده، شر و بدي را استوار نموده، فساد



[ صفحه 227]



را پرورش و جور و ستم را گسترش داده، دشمني را تقويت كرده، و تعدي و تجاوز را از حد گذرانيده است.

خدايا! پروردگارا! اين همه را، جز قدرت قاهره ات، بر طرف نسازد و غير از منت تو بر بندگانت، پناهشان ندهد.

خدايا! پروردگارا! ظلم و ستم را، ريشه كن فرما و قله هاي زور و تجاوز را، متلاشي ساز و بازار منكر را از رواج و رونق، بينداز و پيش گيران از آن (ناهيان از منكر) را، عزيز و محترم گردان و بيخ و بن بيدادگران را بركن و پس از ازدياد و كثرت به آنها لباس هلاكت و نقصان بپوشان.

خدايا! در عقوبت ناگهاني آنها به سبب گناهانشان تعجيل كن و عقوبتهاي عبرت انگيز را بر آنان، فرود آر و مرگ همه منكرات و زشتيها را برسان؛ باشد كه امور خطرناك و وحشت خيز (مثل راههاي خطرناك) ايمن و بي بيم شود و اندوهناك و سوخته دل آرامش پيدا كند و گرسنه، سير شود و بي سرپرست پشتيباني و مواظبت شود (يا گمشده نگهداري شود) و رانده شده پناه داده شود و آواره در به در باز گردد و فقير و نادار، بي نياز شود و پناه جو، پناه گيرد و بزرگتر، احترام گردد و كوچكتر، مورد تفقد و ترحم قرار گيرد و ستمديده، عزيز شود و بيدادگر، خوار و ذليل گردد و اندوهگين، به گشايش و شادماني رسد و اندوه و بلا و سختي بر طرف شود و توده مردم به آرامش برسد و اختلاف و دو دستگي، از ميان بر خيزد و همدلي و همبستگي، جان بگيرد. و علم و دانش، فراز گردد و صلح و سازش، فرا گير شود و نيتها، كمال و زيبايي پذيرد و پراكندگي، فراهم آيد و يكي شود و ايمان، قوت گيرد و قرآن كريم، تلاوت گردد؛ همانا تو، چيره و حاكم، عطا بخش و بسيار نعمت دهنده اي.

9 - مناجات شكر: خدايا! سپاس و ستايش تنها از آن توست، بخاطر دفع بلاهاي فرود آمده و پياپي بخشيدن نعمتهاي فراوان و پي در پي شدن بلاها و سختي ها و بر طرف ساختن سختي ها و مصائب.

و نيز سپاس و ستايش، تنها مخصوص توست، به جهت عطاي نوشين و گوارايت و آزمون ستوده و زيبايت (يا بلا و مصيبت زيبا و ستوده ات) و نعمتهاي عظيم و بي كرانت.

همچنين سپاس و ستايش، تنها به تو تعلق دارد، به دليل جود و احسان بسيارت و خير و



[ صفحه 228]



خوبي جوشانت و تكليف سهل و آسانت و دفع تكاليف سخت.

آري سپاس و ستايش، تنها از آن توست اي پروردگار من! بدين جهت كه شكر و سپاس اندك را به ثمر مي رساني و مزد و پاداش فراوان، عطا مي كني و بار سنگين گناه را، از دوش بنده ي گناهكار بر مي داري و پوزش و عذر كسي را كه عذرش كم و نا چيز است، مي پذيري و تكليف سنگين و پر زحمت را، وا مي نهي و فراز و فرود دشواري را، آسان مي كني و از فاجعه ي وحشت انگيز يا بسيار زشت، پيشگيري مي نمايي.

(خدايا) سپاس و ستايش، تنها از آن توست، بخاطر بلايي كه دفع كردي و خير فراواني كه بخشيدي و وقايع خطرناكي كه بر طرف ساختي و افراد سخت ستمكار و بي راهه اي كه خوار و رام فرمودي.

سپاس و ستايش، تنها از آن توست، به واسطه ي تكليف اندك و ناچيزي كه مقرر كردي و ارفاق زيادي كه به عمل آوردي و ناتواني كه نيرو و توان بخشيدي و بيچاره ستمديده اي كه دادرسي نمودي.

(خدايا) سپاس و ستايش، فقط و فقط متعلق به توست، بخاطر مهلت دادن فراخ و گسترده ات و ادامه يافتن بخشش و انعامت و جلوگيري از قحطي و خشكسالي ات و كارهاي ستوده و زيبايت و پياپي بودن نعمت و عطايت.

(پروردگارا!) سپاس و ستايش، فقط ويژه ي توست، بخاطر درنگ كردن در عقوبت و وانهادن عذاب ناگهاني و آسان گرفتن راه توبه و بازگشت و فرو فرستادن باران، از ابر رحمت و مهرباني؛ [البته تو، بسيار منان و بي اندازه بخشنده اي.]

10 - مناجات درخواست حاجتها: خدايا! سزاوار است: به هر كس دستور دعا داده اي، تو را بخواند و به هر كسي وعده ي اجابت داده اي، اميدوار باشد.

خدايا! خواسته اي دارم كه تدبير و حيله ام از بر آوردنش، درمانده است و طاقتم درباره آن تمام شده و قوايم از جستجوي آن ضعيف شده است و نفس بد كيش و بد خواه من و دشمن غدار و فريبنده اي كه وسيله ي آزمايش و امتحانم مي باشد، مرا از اينكه درباره ي آن حاجت به سوي تو ناله و زاري كنم مي فريبد و مانع مي شود.

خدايا! به مباركي و خوشبختي، حاجتم را برآور و به راه رستگاري، رهبري اش كن و با



[ صفحه 229]



اميدوار ساختن به بر آوردن خواسته ام، سينه ام را فراخي بخش و سبب ساز كار خيرم باش و نقش فوز و دست يابي به آنچه اميد و آرزويش را دارم، بر سينه ام حك كن.

خدايا! در برآوردن حاجتم و قبول خواسته و خواهشم با نائل شدن به آرزويم، توفيقم عطا فرما.

خدايا! به لطف و كرم خويش، [با اجابت دلنشين و گوارا و بخششهاي فراوانت] از يأس و نوميدي و سستي و درنگي و دلسردي، بازم دار.

خدايا! بي گمان خزانه ي تو، سرشار از موهبتهاي بزرگ است و تو، بخشنده ي پر و پيمان آنها مي باشي و بر هر كاري، قادر و توانايي [و بر هر چيز احاطه داري] و نسبت به بندگانت آگاه و بينايي. [1] .