[283] 2 - و نيز آورده است:

محمد بن عيسي بن عبيد از علي بن مهزيار اهوازي، روايت كرده كه گفت: به امام جواد عليه السلام عرض كردم: فدايت شوم! زميني در اختيار دارم كه خريدار و فروشنده قبلي آن، از كشاورزان و سلاطين بوده اند و در معاملات خود، قيد مي كرده اند كه هر جريب با چه اندازه طعام معاوضه شود؛ آيا چنين معامله اي صحيح است؟

راوي گفت: حضرت در جوابم فرمود: زمين را با طلا مبادله كنيد.

راوي گفت: عرض كردم: مردم ما، فقط به همين صورت خريد و فروش مي كنند؛ آيا جائز



[ صفحه 208]



است ابتدا وجه نقد بگيرم؛ سپس آن را با طعام معاوضه كنم؟

راوي گفت: حضرت فرمود: چه فايده دارد، وقتي وسيله ي مبادله، همان طعام است.

راوي گفت: عرض كردم: البته داد و ستد، جز به همين صورت در ملك شما و ملك خودم امكان ندارد؛ سپس علي (علي بن مهزيار) به من (محمد بن عسي بن عبيد) گفت: زميني از او و زميني از خودم، در اختيار من است؛ و علي براي حضرت گفت: متاسفانه هر دو ضرر و زيان مي دهند؛ منظورش اين است كه در ملك او و در ملك خودش، معامله اي جز به همان صورت ممكن نيست.

راوي گفت: در اين هنگام حضرت به من فرمود: در اين معامله، به تو توسعه دادم.

از راوي پرسيدم: اين توسعه، تنها از آن تو بود؛ يا به تمام شيعيان تعلق داشت؛ در جوابم گفت: پشيمان شدم كه اين مجوز را براي همه ي شيعيان در خواست نكردم پس گفتم (محمد بن عيسي بن عبيد): فلسفه ي اين توسعه ضرورت است؟

: گفت (علي بن مهزيار): آري. [1] .