[281] 5 - و نيز فرموده است:

خدمت امام جواد عليه السلام عرض شد: همانا در همسايگي فلاني به (خانه يا املاك) قومي رخنه كرده شد (از آنها دزدي شد) لذا به او تهمت دزدي زده و گرفتند و پانصد تازيانه بر او زدند.

امام جواد عليه السلام فرمود: پانصد تازيانه، آسانتر است از صد ميليون تازيانه در آتش و او را بر توبه كردن تنبه و آگاهي دادند تا آن (گناهش) را محو كند.

عرض شد: اي فرزند رسول خدا! (درود خدا بر شما و دودمانتان باد.) داستان (گناه او) چيست؟

حضرت فرمود: همانا فلاني، بامداد همان روز كه به آن مصيبة گرفتار شد، حق برادري از برادران مؤمن خود را ضايع كرد و ناسزاگويي أبي فصيل، أبي دواهي، أبي شرور و أبي ملاهي را آشكار ساخت و تقيه را ترك نمود و سر و راز برادران و همگنان خود را پوشيده نداشت؛ پس (به طور طبيعي) برادران خود را نزد مخالفين متهم كرد و در معرض نفرين و دشنام و توهين آنان قرار داد كه دامنگير خودش نيز شد؛ بنابراين آنان (مخالفين) بودند كه آن بلاء (تازيانه) را بر او هموار كردند و به او آن تهمت (دزدي) را زدند. (ولي) برادران او نزد او رفتند و او را از گناهش آگاه ساختند تا توبه كند و اشتباه خود را جبران نمايد كه اگر چنين نكند، بايد خود را به تحمل پانصد تازيانه و حبس در زندان تاريكي كه شب و روزش يكسان است، آماده سازد.

سپس فلاني به سوي برادر خود، روانه گرديد و به اداي حق برادري كه در حقش كوتاهي كرده بود، پرداخت و هنوز به انجام نرسانده بود كه دزد، دستگير و مال مسروقه از وي گرفته شد و او را رها كردند و تهمت زنندگان و بدگويان به عذر خواهي اش آمدند. [1] .



[ صفحه 207]