[182] 32 - و نيز گفته است:

از حسن بن شمون روايت شده كه گفت: اين نامه را از امام جواد عليه السلام خواندم كه با خط خود، به علي بن مهزيار نوشته بود:

بنام خداوند بخشنده مهربان، اي علي! خداي متعال پاداش نيكويت دهد و در بهشتش، مأوايت بخشد و در دنيا و آخرت، از خفت و خواري در دنيا و آخرت بازت دارد و با ما، محشورت فرمايد، اي علي! البته تو را آزمودم و در مورد اخلاص و فرمانبرداري و خدمتگذاري و تكريم و احترام و انجام واجبات، امتحانت كردم و اگر بگويم كه مثل و مانندت را نديده ام،



[ صفحه 155]



اميدوارم كه راست و درست گفته باشم، بنابراين، خداي متعال اجر و پاداش تو را بهشت جاويدان قرار دهد كه مقام و منزلت و نيز خدمتگزاري تو در سرما و گرما و شب و روز، بر من پوشيده نيست، از خداي متعال مي خواهم، در روز قيامت كه خلايق را حاضر مي سازد، تو را در رحمتي كه مورد رشك و غبطه ي ديگران است قرار دهد، همانا او شنونده دعا است. [1] .

[183] 33 - و نيز آورده است:

در نامه اي كه امام جواد عليه السلام از بغداد به علي بن مهزيار نگاشت، آمده است: نامه ي شما به دستم رسيد، متوجه منظورت شده، مسرور و شادمان گشتم، خداي متعال شادمانت گرداند و از خداي كفايت كننده و باز دارنده، اميد دارم كه مكر و حيله ي هر حيله گري را كفايت فرمايد، انشاء الله تعالي.

در نامه ي ديگري چنين آمده است: منظور تو را در مورد قميها، متوجه شدم، خداي متعال رهايشان سازد و در كارشان، گشايش آورد، با نوشته ات شادمانم گرداندي و همواره مطالب مسرت بخش بنويس، خداي متعال تو را با بهشت خويش، مسرور و شادمان كند و با خشنودي من، از تو خشنود گردد و از خداي متعال، حسن مساعدت و مهرباني و رأفت را آرزو دارم و حرف و سخنم اين است كه خداي متعال، ما را بس است و او، بهترين وكيل است.

در نامه ي ديگري كه حضرت در مدينه نوشتند: پس روانه خانه خود شو، خداي متعال تو را در دنيا و آخرت، به سوي بهترين منزل روانه سازد و در نامه ديگري مي خوانيم: و از خداي متعال مي خواهم كه تو را از پيش رو و پشت سر و در تمام حالات، محافظتت فرمايد، تو را مژده باد!

كه من، اميدوارم خداي متعال، هر شري را از تو دور سازد و از خداوند مي خواهم كه خير و صلاحي را كه اراده كرده است براي تو در خروج تو (سفر تو) در روز يكشنبه تا روز دوشنبه به تأخير اندازد (تا شومي و بدي روز دوشنبه به تو نرسد، چرا كه روز دوشنبه روز شومي است) و تو را در سفر، همراهي كند و در خانواده، جانشينت گردد و دوريت را جبران نمايد و با قدرت و توانايي خويش، تو را به سلامت دارد.

علي بن مهزيار گفت: در نامه اي از حضرت خواستم كه بر من فراخ گيرد و مال و ثروتي كه



[ صفحه 156]



در اختيار دارم را حلال فرمايد و اجازه دهد، حضرت در جوابم نوشت: خداي متعال در روزي تو و خانواده ات و هر كسي كه وسعت رزقش را خواستاري از اهل و عيالت، توسعه دهد و براي تو اي علي! نزد من، بزرگترين گشايش است و از خداي متعال مي خواهم كه تو را در سفر و حضر، قرين عافيت سازد و تو را بر عافيت پيش اندازد و با پوشش عافيتت به پوشاند، همانا او، شنونده دعاست.

علي بن مهزيار گفت: از حضرت خواهش دعا كردم و حضرت برايم نگاشت: و اما آنچه از دعا درخواست كردي، البته تو نمي داني كه خداي متعال در نزد من، چه جايگاهي به تو داده است! و چه بسيار تو را از كثرت توجه به تو و دوستي و محبت تو و شناخت افكار و عقايدت، به نام و نسبت خوانده ام، پس خداي متعال برترين روزيهايي كه به تو داده را، مستدام دارد و با خشنودي من از تو، از تو راضي و خشنود گردد و به والاترين نيت و مقصودت برساند و با لطف و رحمت خويش، در فردوس برينت جاي دهد، همانا او، شنونده دعا است، خداي متعال حفظت كند و دوستت دارد و با لطف و رحمت خويش، هر شر و بدي را از تو، دور دارد و اين را با خط خود نوشته ام. [2] .